Met een dag vertraging, heb ik op dinsdag 24 mei in de gemeenteraad afscheid genomen als wethouder van de gemeente Vlieland. Burgemeester Schrier en fractievoorzitter Hedwig de Lang van GroenWit spraken warme woorden. Dat deed me goed. Na het in ontvangst nemen van een bos bloemen en een mooi cadeau ter herinnering, sprak ik (ongeveer) de volgende woorden:

Het is de afgelopen 4 jaar niet altijd makkelijk geweest. Zeker aan het begin heb ik me wel eens eenzaam gevoeld. Corona heeft dat nog eens versterkt, want er waren weinig mogelijkheden tot het aangaan van verbinding. Ik heb toen ook wel eens getwijfeld of ik wel de juiste keuze had gemaakt. Maar omdat mijn partij GroenWit achter mij stond en de raad mij met algemene stemmen op 14 mei 2018 had benoemd tot wethouder, heb ik mij op het inhoudelijke werk gestort. Gaandeweg kreeg ik er steeds meer plezier in en ik had graag 4 jaar met dit college verder willen gaan. We hebben een heel plezierige band met elkaar opgebouwd.

Ik ga nu niet terugkijken op de afgelopen 4 jaar. Voor de gemeenteraadsverkiezingen heeft het college aan u laten zien wat we allemaal bereikt hebben. Ik zou nu vooral vooruit willen kijken. Naar mijn eigen toekomst, maar vooral naar de toekomst van Vlieland, Nederland, Europa, de aarde.

Het is van levensbelang voor de mens dat we de klimaatverandering stoppen. We moeten verder vooruit kijken dan de 4 jaar die een bestuursperiode duurt. Wat dat betreft is het mooi dat vandaag de raad besloten heeft een Toekomststoel aan te laten schuiven bij elke raadsvergadering.

Woningen zijn namelijk belangrijk, goed onderwijs en goede ouderenzorg ook. Maar wat heb je daar nog aan als straks het zeewater ons letterlijk aan de lippen staat en het eiland zelf ‘s winters te nat en ‘s zomers te droog is? 

Ik werd zelf ooit eens op mijn verjaardag, op een zaterdag, doorverwezen naar het ziekenhuis. Toen ik daar later op de middag aankwam, stond daar een zeer boze specialist tegenover me. Waarom ik niet meteen gekomen was? “Ja, maar ik was jarig. Dat wilde ik eerst nog even vieren.” – “Wat is belangrijker, je verjaardag of je leven?” Was de reactie van de specialist. Tja, alleen in leven kun je een verjaardag vieren. Dat is precies het geval met het klimaatprobleem. We moeten verder vooruitkijken dan ons eigen korte termijn denken, voorbij ons eigen plezier. En daarnaar handelen.

De oplossingen liggen niet in de toekomst, die liggen in het hier en nu. Met plaatsvervangende schaamte heb ik de chaos gezien op Schiphol. Niet omdat de bagageafhandeling zo dramatisch was, maar omdat mensen zo massaal weer zijn gaan vliegen. Ze hebben ‘het verdiend’. Waarmee dan? Met de verkeerde beslissingen? Met hard werken en geld verdienen om dat vervolgens uit te geven aan niet-essentiële consumptiegoederen?

We moeten andere beslissingen durven nemen, investeringen doen die zich pas op de lange termijn gaan uitbetalen. We mogen niet alleen aan ons eigen leven denken. Dan gaat deze wereld langzaam naar de knoppen. Er is geen plan B, alleen een plan A, de A van Aarde. En daarvan is er maar 1. 

Wij weten op Vlieland allemaal heel goed dat het heerlijk toeven is in eigen land. Laten we op een andere manier gaan leven: minder consumeren, weg uit de ‘ratrace’ en meer aandacht voor elkaar, voor onze omgeving en voor de aarde. Vlieland is daar een klein, maar fijn onderdeel van, waarvan wij en onze nazaten nog lang willen blijven genieten.

NB Volgens een artikel in de Leeuwarder Courant hield ik bij mijn afscheid ’een verhaaltje over duurzaamheid’. Ik hoop dat u, lezer, ziet dat het meer is dan dat.

Elsje de Ruijter

Visits: 323